Τα ταξίδια είναι κάτι που υπεραγαπώ αλλά μέχρι τώρα δεν έχω κάνει ούτε τα μισά απ' όσα θα ήθελα!! Αν υπάρχει κάτι για το οποίο ντρέπομαι -λέμε τώρα-, είναι ότι κοντεύω να φτάσω τα 30 και δεν έχω ακόμα περάσει τα σύνορα της χώρας μου.
Και να πεις ότι δεν θέλω?? Ότι δεν έχω κάνει σχέδια-πλάνα-χάρτες ολόκληρους με το που θέλω να πάω, πως να πάω, τι να βάλω στη βαλίτσα μου, τι να φάω, που να μείνω, όλα τα έχω σκεφτεί κι όλα τα έχω φτιάξει στο μυαλό μου, το μόνο που δεν μου κάθεται είναι η παρέα!! Γι' αυτό έχω ξεκινήσει να ταξιδεύω μόνη μου!!
Την είδα κάπως ανεξάρτητη, σκέφτηκα πως έχω χάσει τόσο καιρό συμβιβαζόμενη με την εκάστοτε παρέα ή σχέση μου και ότι δεν πρόκειται να έρθει κάποιος μαζί μου στο Μαρόκο, στη Μαδαγασκάρη, στο Μπελίζ, στις Γαλλικές κ Ιταλικές επαρχίες, στην Κένυα, στο πιο μικρό νησάκι της Ταυλάνδης, στη Μαλαισία, στην Ινδία, γιατί σ΄αυτά τα μέρη ονειρεύομαι να πάω και όχι σε μέρη τύπου Ρώμη, Παρίσι, Βαρκελώνη -ψέματα, εκεί θέλω-. Δεν θέλω άλλα καλοκαίρια Μύκονο, Πάρο, Σέριφο, θέλω Ανάφη, Δονούσα, θέλω να μάθω νησιά που δεν έχει πάει ακόμα κανείς, θέλω να γνωρίσω μέρη που οι περισσότεροι δεν ξέρουν ούτε το όνομά τους (δεν φταίω, 9ος οίκος στον Κριό κ ο Άρης στους Διδύμους!!). Παρέα για τέτοιου είδους εξορμήσεις δυστυχώς ακόμη δεν έχω βρει κι επειδή ο Γκιούλιβερ ότι ταξίδι ήταν να κάνει το έκανε, έχω ξεκινήσει να τα βρίσκω με τον εαυτό μου κι ένα-ένα να σβήνω απ την λίστα μου προορισμούς!!
Πόσο απαίσιο θα ήταν να πεθάνω αύριο και να μην έχω βάλει ούτε μια σφραγίδα στο διαβατήριό μου, να μην έχω νιώσει το κενό στο στομάχι όταν παίρνει ύψος το αεροπλάνο, να μην έχω φτάσει σε μία χώρα και να προσπαθώ να καταλάβω την γλώσσα της, να δοκιμάσω τα φαγητά της, να ζήσω λίγο στην κουλτούρα της, να τρομάξω για το αν είμαι ασφαλής, να κολυμπήσω σε μια θάλασσα μαζί με πολύχρωμα ψάρια που δεν έχω δει στη ζωή μου, να δύσει ο ήλιος με άλλα χρώματα και να ανατείλει με άλλες μυρωδιές, να ακούσω μουσικές αλλιώτικες, να νιώσω ρυθμούς πρωτόγνωρους.. Ναι, θα ήταν τέλεια αν τα έκανα όλα αυτά παρέα με κάποιον άλλον, αλλά αν δεν θέλει αυτός ο άλλος να έρθει μαζί μου εγώ γιατί να μην πάω?? Γιατί μπορεί να θεωρηθεί "τρελό" να πάρω μια βαλίτσα και να πάω σε ένα μέρος που έχω απωθημένο?? Είναι τρελό να προσπαθείς να κάνεις αυτό που ονειρεύεσαι??
Η πρώτη φορά που ταξίδεψα μόνη μου, ήταν κάπως περίεργη.. Κανονικά είχα εισιτήρια κ ξενοδοχείο κλεισμένα για ένα μέρος που έχω ξαναπάει, σε ένα ξενοδοχείο που έχω ξαναμείνει, επειδή ήθελα να κάνω κάποιον άλλον να νιώσει καλύτερα, για μία ακόμη φορά έβαλα στοπ στα δικά μου θέλω. Αυτός ο άλλος λοιπόν, δεν ένιωσε καλύτερα και έτσι ξύπνησε ο εγωισμός μέσα μου, ακύρωσα τα πάντα και έκλεισα εισιτήρια και δωμάτιο για το νησί που ήθελα πάρα πολύ να πάω και παρακαλούσα όλο το καλοκαίρι.. Σε 2 ώρες είχα ετοιμάσει τα πάντα και ήμουν στο λιμάνι μόνη μου, με μια βαλίτσα, ένα λαπτοπ και φυσικά ένα mp3 με όλες τις αγαπημένες μου μουσικές!! Εδώ πρέπει να τον ευχαριστήσω γιατί αν δεν ήταν αυτός, δεν θα αγανακτούσα και δεν θα ξεσπούσα φεύγοντας μόνη μου για να κρυφτώ από όλους κ απ' όλα -αλλά κυρίως από εκείνον- δεν θα προσπαθούσα να βρω την ηρεμία μου σε μια παραλία που δεν είχα ξαναδεί και να θέλω να μείνω εκεί για πάντα, δεν θα έτρωγα την μέχρι τώρα καλύτερη γαριδοσαλάτα που έχω φάει ποτέ μου, δεν θα έβρισκα την δύναμη να φύγω μόνη μου, να κάνω αυτό που μέχρι χθες δεν είχα σκεφτεί να κάνω και να περάσω τόσο ωραία με τον εαυτό μου που φεύγοντας απ' την Αστυπάλαια, μου υποσχέθηκα πως θα με πηγαίνω όπου θέλω, πως το μόνο που θα υπολογίζω από εδώ και πέρα στα ταξίδια μου θα είναι μόνο τα οικονομικά μου, όχι η παρέα πια. Όταν θα έχω λεφτά θα φεύγω κι όποιος θέλει ας ακολουθήσει με μεγάλη μου χαρά, έτσι κι αλλιώς κλείνω πάντα δίκλινο, μπας και!!!
Για μένα ένα ταξίδι μπαίνει στον φάκελο της απόλαυσης, μαζί με το φαγητό, μαζί με το τσιγάρο που προσπαθούν να μου κόψουν, μαζί με ένα καλό κοκτέιλ, μαζί με τον έρωτα, μαζί με την θάλασσα.. Όλα τα παραπάνω -εκτός απ' τον έρωτα- μπορώ να τα απολαύσω μόνη μου κι αν δεν τα ζήσω με κάποιον εκείνη τη στιγμή, θα του τα διηγηθώ μετά, αλλά θέλω να τα ζήσω.. Ένα ταξίδι αλλάζει ανάλογα με την παρέα, μπορεί να γίνει η πιο τέλεια εμπειρία ή σκέτη ταλαιπωρία. Ένα ταξίδι με τον εαυτό μου όμως, είναι ένα δώρο, είναι οι πιο εγωιστικές μέρες που μπορώ να περάσω κάνοντας ότι θέλω εγώ, δεν υπάρχουν περιορισμοί στον προορισμό ή στις δραστηριότητες, υπάρχω μόνο εγώ και το μέρος που θέλω να ανακαλύψω.. Μου μένουν λίγοι μήνες μέχρι να κλείσω τα 30 και μία μέρα μέσα σ' αυτούς τους μήνες θα βρεθώ όσο πιο μακριά απ' την Ελλάδα μπορώ για πρώτη φορά στη ζωή μου!! Και όποιος/α το θεωρεί τρελό, τον προκαλώ, να χαρίσει στον εαυτό του το λιγότερο 3 μέρες μακριά από τα πάντα και μετά να έρθει να το συζητήσουμε!!
